Onderzoek naar ervaring van wijkverpleging tijdens de coronacrisis

Nu Nederland steeds meer open mag, is het tijd om te reflecteren op de coronacrisis. Hoe hebben we de afgelopen twee jaar aangepakt? Onderzoekers van het lectoraat Healthy Region van de HZ University of Applied Sciences in Vlissingen hebben de ervaringen van verpleegkundigen en verzorgenden van de organisatie Buurtzorg verzameld in het boekje ‘From fear to opportunities in community care’. In het boek wordt vooral ingegaan op de angst, uitdagingen, sterke punten en kansen tijdens de coronacrisis in de wijkverpleging.

1. Angst voor het onbekende

Uit de verhalen van de verpleegkundigen blijkt dat zij in het begin bang waren voor het onbekende, net als hun cliënten. Er was gebrek aan informatie waardoor de situatie voor de verpleegkundigen erg lastig werd. Dit zorgde weer voor stress. Verpleegkundigen waren angstig dat ze het coronavirus zouden overdragen van patiënt op patiënt of het juist mee naar huis zouden nemen.

2. Behoefte aan kennis

In het begin van de coronacrisis was het een uitdaging om betrouwbare informatie te winnen. Daarom was er veel samenwerking tussen collega’s. Uiteindelijk werd het internet en het nieuws belangrijke informatiebronnen. De vraag die de organisatie Buurtzorg met regelmaat kreeg was ‘wanneer wordt iemand verdacht van besmetting met het coronavirus?’ Kort daarna heeft de organisatie een corona crisis team opgezet. De uitdaging voor de leden van dit team was vooral de extra werkzaamheden die zij opgelegd kregen. Door kennisbronnen zoals NTVG, NHG, RIVM en WHO, voelden zowel verpleegkundigen als cliënten zich meer ondersteund en geïnformeerd. Hierdoor nam de angst af.

3. Coronaroutes

Nadat alle informatie over het coronavirus bekend was, zijn er coronaroutes opgezet. Deze routes zorgden ervoor dat gezonde patiënten niet met het virus in aanraking kwamen via verpleegkundigen die in contact waren geweest met besmette patiënten. Het vormen van de teams die de routes zouden uitvoeren was soms moeilijk. Niet alle collega´s wilden namelijk vrijwillig werken in zo’n route vanwege hun thuissituatie met kinderen of ouderen.

4. Veranderingen in communicatie

Vrijwel direct werden fysieke teambijeenkomsten omgezet in online bijeenkomsten. Deze bijeenkomsten werden anders ervaren door de verpleegkundigen. Positieve dingen die genoemd werden over de online bijeenkomsten waren minder overlast van kletsende collega´s en tijdens een online bijeenkomst komen meer collega´s aan het woord. Toch zijn online bijeenkomsten volgens een verpleegkundige niet de beste manier om informatie te bespreken over een cliënt.